Trikaal

কাৰাগাৰৰ বন্দী এজন আৰু মুক্ত আকাশৰ তলত বিচৰণকাৰী সাধাৰণ মানুহ এজনৰ জীৱনক সূক্ষ্ম দৃষ্টিৰে বিচাৰ কৰি চালে ক’ৰবাত দুয়োটা জীৱনৰ মাজৰ পাৰ্থক্যৰ সীমাৰেখাডাল লীন হৈ যোৱা যেন লাগে নেকি? কাৰাগাৰৰ বাহিৰত থকাজনো আচলতে কিমান মুক্ত! সমাজ আৰু নিজৰ স্বভাৱৰে সংকীৰ্ণতাই তেওঁক কিমান অদৃশ্য বান্ধোনেৰে বান্ধি ৰাখিছে, তাৰ বিষয়ে তেওঁ হয়তো নিজেই চেতন নহয়। এখন স্বয়ংসৃষ্ট বা সমাজসৃষ্ট অদৃশ্য কাৰাগাৰৰেই তেৱোঁ এজন আজন্ম বাসিন্দা নেকি?

Sometimes, I feel every man is akin to a farm land. You just need to sow seeds of humanity in this land called man to create a beautiful world. However, crops of humanity like kindness, love, and compassion may grow abundantly in some men, while few others would remain barren as a desert. There may be a difference in degree of fertility in the land called man, and you can’t expect that humanity would grow to its fullest in every man; but, if you, and I are the believers of greatness of humanity, let’s be the cultivators ourselves.

বাৰ্ধক্যৰ প্ৰতি আমাৰ মনোভাৱ কি ? বাৰ্ধক্য মানেই ৰোগ, যন্ত্ৰণা, নিঃসংগতা, অৱসাদে ভৰা নিষ্ক্ৰিয় জীৱন নেকি ? প্ৰতিটো খোজতেই আনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হোৱাৰ মনোবেদনাৰে ভৰা জীৱন নেকি ? যাৰ বাবে বৃদ্ধাৱস্থা অবাঞ্চিত, অনাহুত। সেই বাবেই নেকি জীৱনৰ বি‌য়লি বেলাত ৰৈ বহুজনে নিজৰ নিকট- ভৱিষ্যতৰ বৃদ্ধ কালৰ ভাৱনাত শংকিত হৈ পৰে। যৌৱনত ভৰি থৈ আমাৰ আত্মীয়, অনাত্মীয় বৃদ্ধ-বৃদ্ধাসকলৰ প্ৰতি আমিনো কেনে মনোভাৱ পোষণ কৰো ?