বন্দীত্ব, স্বাধীনতা, আৰু সৰ্বকালৰ এখন শ্ৰেষ্ঠ কথাছবি

কাৰাগাৰৰ বন্দী এজন আৰু মুক্ত আকাশৰ তলত বিচৰণকাৰী সাধাৰণ মানুহ এজনৰ জীৱনক সূক্ষ্ম দৃষ্টিৰে বিচাৰ কৰি চালে ক’ৰবাত দুয়োটা জীৱনৰ মাজৰ পাৰ্থক্যৰ সীমাৰেখাডাল লীন হৈ যোৱা যেন লাগে নেকি? কাৰাগাৰৰ বাহিৰত থকাজনো আচলতে কিমান মুক্ত! সমাজ আৰু নিজৰ স্বভাৱৰে সংকীৰ্ণতাই তেওঁক কিমান অদৃশ্য বান্ধোনেৰে বান্ধি ৰাখিছে, তাৰ বিষয়ে তেওঁ হয়তো নিজেই চেতন নহয়। এখন স্বয়ংসৃষ্ট বা সমাজসৃষ্ট অদৃশ্য কাৰাগাৰৰেই তেৱোঁ এজন আজন্ম বাসিন্দা নেকি?

লোকেলৰ পৰা গ্ল’বেললৈ ৰীমা দাসৰ চলচ্চিত্ৰৰ যাত্ৰা

ৰীমা দাসৰ কথাছবিৰ সাৰ্বজনীন আবেদন আৰু আন্তৰ্জাতিক প্ৰেক্ষাপটত সফলতাৰ কাৰণ হিচাপে প্ৰধানকৈ দুটা বিষয় উনুকিয়াব পাৰি: ১) কাহিনীৰ মূলভাৱ য’ত মানৱীয় অনুভূতিৰ গভীৰতাৰ সৰল, কিন্তু সূক্ষ্ম প্ৰকাশ ঘটে; আৰু ২) কাহিনী উপস্থাপনৰ সৰলতা।