বানেই হওক, ধুমুহাই হওক দি যায় জীৱনৰ পাঠ
এৰাসূঁতিৰ বেদনা, থৈ যায় পলস, জীৱনৰ নিৰ্যাস।
হৃদয়ৰ ভেঁটিত বান্ধে আস্থা আৰু বিশ্বাসৰ সৌধ
স্নেহ আৰু মমতাৰ উত্তাপে দিয়ে জীৱনৰ বোধ।
অপ্ৰাপ্তিৰ ৰিক্ততাই জীৱনক কৰিব পাৰে জানো নিঃস্ব?
অথবা, কেৱল প্ৰাপ্তিৰ প্ৰাচুৰ্যই কৰিব পাৰেনে সমৃদ্ধ!
প্ৰাপ্তি-অপ্ৰাপ্তিনো কি? সেইয়াও যে নহয় ধ্ৰুৱক!
দুখ-সুখ, হাঁহি-অশ্ৰু, জীৱন সমীকৰণৰ অজ্ঞাত চলক।
স্ৰোতস্বিনী, প্ৰৱাহিনী, অন্য নাম জীৱন।
সত্য আৰু পথ – তাৰেই অন্বেষণ।
অন্তহীন আমাৰ অন্বেষণ, যাত্ৰা অন্তহীন,
জীৱন হেৰুৱাব নোখোজা আমি পথিক ক্লান্তিহীন।